Dorosly pies ma  42 zęby.

W szczęce (potocznie nazywana "szczęką górną") znajduje się sześć siekaczy (dentes incisivi), Dwa kły (dentes canini), 
cztery przedtrzonowce (dentes premolares) i dwa trzonowce (dentes molares).
W żuchwie (potocznie zwanej szczęką dolną) występuje także sześć siekaczy, dwa kły, cztery przedtrzonowce, 
ale w przeciwieństwie do szczęki trzy trzonowce.

Kompletne uzębienie psa:
M - zęby trzonowe,
P - zęby przedtrzonowe,
C - kły,
I - siekacze


A teraz o zębach szczenięcych:

W wieku około 3 tygodni szczenięciu wyrastają pierwsze mleczne siekacze.
Zazwyczaj w wieku 3,5 - 4 miesiący zaczyna zmieniać uzębienie mleczne na stałe.
Pierwsze wyrastają siekacze (cęgi), potem pozostałe, przedtrzonowe oraz trzonowe.
Najpóźniej wyrasta ząb M3, w okresie pomiędzy 6 - 7 miesiącem.
W wieku 7 miesięcy pies powinien posiadać kompletne uzębienie.



A
1 - średniaki
2 - okrajki
3 - cęgi
4 - kły

B
5 - listki
6 - korona
7 - szyjka
8 - korzeń

W wieku:
1,5 zaczynają się ścierać listki siekaczy (cęgów) w żuchwie,
2,5 roku - listki następnych siekaczy (średniaków),
3,5 - siekaczy (cęgów) w szczęce,
4,5 - średniaków, a rok później okrajków w żuchwie. Na podstawie ścierania się listków siekaczy można rozpoznać łatwo wiek psa do około sześciu lat.
Najszybciej wypadają siekacze (cęgi), potem pierwsze przedtrzonowce.
Zazwyczaj pomiędzy 12 - 16 rokiem pies nie posiada już żadnych siekaczy, a pomiędzy 16 - 20 gubi kły.
Budowa zębów i ich stan zachowania są uzależnione nie tylko od czynników dziedzicznych, ale także od przemian metabolicznych, 
szczególnie gospodarki witaminowo-mineralnej (wapniowo-fosforowej).
Poglądy na temat błędów uzębienia czy braków zębów u rożnych ras są różne. 
I tak własnie ejst u mopsów, które na skutek spłaszczonej kufy moga mieć układ zębów rózny....

• cęgi, średniaki, okrajki i kły wykłuwają się w 1-2 miesiącu życia. Zęby mleczne są ostre.
• po 2 miesiącu życia siekacze rozstępują się na skutek rozszerzania się kości międzyszczękowej i szczęki dolnej.
• w wieku 2-4 miesięcy zęby mleczne zaczynają się ścierać

• zmiana cęgów, średniaków, okrajek,
  następuje w 4-5 miesiącu po urodzeniu
• zmiana kłów następuje w 6 miesiącu życia

• na cęgach szczęki dolnej - 1,5 roku
• na średniakach szczęki dolnej - 2,5 roku
• na cęgach szczęki górnej - 3,5 roku
• na średniakach szczęki górnej - 4,5 roku
• na okrajkach szczęki dolnej - 5,5 roku
• na okrajkach szczęki górnej - 6 lat
• powierzchnia trąca siekaczy jest kształtu poprzecznie-owalnego - 7 lat
• kły starte są tępo - 8 lat
• powierzchnia trąca siekaczy wysuwa się znacznie do przodu i jest kształtu poprzecznie-owalnego - 10 lat
• wypadają cęgi z górnej i dolnej szczęki - 12 lat

Budowa zębów i ich stan zachowania są uzależnione nie tylko od czynników dziedzicznych, ale także od przemian metabolicznych, szczególnie gospodarki witaminowo-mineralnej (wapniowo-fosforowej).
Poglądy na temat błędów uzębienia (braków zębów) u wielu ras cechuje dalko posunięty liberalizm. Przez pojęcie oligodoncji rozumiemy brak jednego lub więcej zębów w łuku zębowym. Braki dotyczą głównie zębów przedtrzonowych, najczęściej P1 lub P2 (pierwszego lub drugiego przedtrzonowca), które znajdują się tuż za kłami szczęki żuchwy. Do problemów związanych z brakami uzębienia podchodzi się dość niejednolicie. Wyróżnia się wrodzoną oligodoncję właściwą, oligodoncję rzekomą (pseudooligodoncję) oraz oligodoncję nabytą, gdy zawiązek zęba uległ zahamowaniu w czasie życia płodowego lub po urodzeniu, bez wyrzynania się zęba ponad dziąsło.Taką oligodoncję nazywamy rzekomą. Do odróżnienia oligodoncji właściwej od rzekomej należy wykonać zdjęcie RTG. Oligodoncja nabyta powstaje na skutek wypadania zębów z przyczyn mechanicznych lub związanych z wiekiem. Dla kynologii najważniejszy jest problem oligodoncji wrodzonej. Wiadomo, że braki zębów są przekazywane dziedzicznie.
Istnieje wiele poglądów dotyczących braków uzębienia we współczesnej populacji psa. Najczęściej wysuwana jest hipoteza braku zębów jest związana z udomowieniem psa i zmianą sposobu żywienia.autorzy uważają, że pierwsze zęby przedtrzonowe (P1, P2) są mało funkcjonalne i ulegają tendencji redukcyjnej (zanikowi). Uważa się, że redukcja ta następuje w kierunku od przodu i od tułu ku środkowi. Są nią objęte niefunkcjonalne i skarlałe P1 w szęce i żuchwie, a także ostatni trzonowiec żuchwy M3. Pies rozdrabnia i miażdży mięso i kości jedynie tzw. łamaczami (P4 szczęki i M1 szczęki i żuchwy). P1 i M3 nie spełniają żadnej funkcjonalnej roli. Ta tendencja może w przyszłości doprowadzić do zupełnego zaniku ich u psa, tak jak w przeszłości uległy redukcji zęby przedtrzonowe u kotowatych.

Uważa się, że brak P1 w szczęce i żuchwie nie ma większego znaczenia funkcjonalnego. Brak ten często stwierdza się u psów pochodzących z wykopalisk, a także we współczesnej rodzinie psowatych. Ze względów funkcjonalnych znacznie poważniejszy jest brak P3 i P4. Zęby te biorą udział w rozgryzaniu i miażdżeniu pokarmu. Pogląd ten zdobył sobie najwięcej zwolenników w środowisku kynologicznym.
Aby uzyskać zmniejszenie przypadków braku zębów (oligodoncji wrodzonej), należy kojarzyć osobniki pozbawione błędu. Udowodniono, że braki w uzębieniu są cechą dziedziczną recesywną. Zazwyczaj obowiązują następujące zasady przy kojarzeniu: brak najmniejszego przedtrzonowca P1 w szczęce i żuchwie uznaje się za pozbawioną większego znaczenia. Natomiast brak przedtrzonowca P2 za umozliwiający użycie w hodowli, przy konieczności kojarzenia go z partnerem o kompletnym uzębieniu. Brak P3 i P4 oraz innych zębów należy uznać za błędy poważne i psy z takimi ubytkami wykluczyć z hodowli. W wielu obowiązujących standardach FCI braki w uzębieniu nie są poczytywane za wady. Szczególnie brak komentarza w rasach pochodzących z Wielkiej Brytanii.